وقتی شاعر يا نويسنده برای زيباتر ساختن و تاثیرگذاری بیشتر شعر از احاديث، آيات، روايات، داستان ها و اتفاقات مهم تاريخی استفاده می کند، به اين شیوۀ بهره گیری، تلمیح می گويند. به عنوان مثال:
گلستان کند آتشی بر خلیل
« تلمیح به داستان حضرت ابراهیم(ع) «
مهر او بلانشینان را کشتی نوح است
«تلمیح به داستان حضرت نوح (ع) «
جانم ملول گشت ز فرعون و ظلم او
«تلمیح به داستان فرعون و حضرت موسی (ع)»
میان خسرو و شیرين ، شکر کجا گُنجد ؟
«تلمیح به داستان خسرو و شیرين»
يوسف صديق در خشک سال مصر ، سیر نخوردی تا گرسنگان فراموش نکنند.
»تلمیح به داستان حضرت يوسف (ع)»
بیستون بر سر راه است مباد از شیرين خبری گفته و غمگین ، دل فرهاد کنید
»تلمیح به داستان شیرين و فرهاد»